Wéér een stiertje voor koe Antje

Koe Antje is bevallen van alwéér een stiertje. En we wilden zo graag een meisje van haar! Inmiddels heeft zij zeven kalfjes gekregen in haar leven en alle zeven waren jongetjes. Aangezien dit het laatste jaar is dat zij meedoet, is het extra spijtig dat het ook deze keer geen meisje is. 

Onze nieuwe bewoner heb ik Alex gedoopt; naar Alex die bij ons heeft gewerkt en tot onze grote spijt bij zijn vriendinnetje in Umeå is gaan wonen. Een verhuizing in Zweden houdt ook vaak een wisseling van baan in. Zo ligt Umeå ruim 400 km bij Jokkmokk vandaan. Dus niet bepaald om de hoek.

Het kalf lag goed; het was een snelle bevalling.

En daar is Alex!

Maar goed, terug naar Antje. Naast dat zij alleen maar stiertjes voortbrengt, krijgt zij ook kalfziekte na bevallingen. Vorig jaar molken we haar ’s avonds nadat zij was bevallen. Toen zij op haar melkplek stond, merkten we dat ze door haar achterhand begon te zakken.  Zo snel maar zo rustig mogelijk probeerden we haar terug in de kleine binnenstal te zetten, maar dit ging fout. Ze viel en trapte haar speen kapot. We belden meteen de dierenarts. De dienstdoende arts (het was weekend) moest helemaal uit Kiruna komen; een stadje zo´n 230 km ten noorden van Jokkmokk. Toen zij arriveerde was het inmiddels nacht. Gelukkig was de speen aan de binnenkant niet ernstig beschadigd.  Eerst hechtte zij Antje´s speen en daarna kreeg gaf zij haar een calciuminfuus; kalfziekte is een gevolg van calciumtekort. De weken die daar op volgden is Antje niet goed in haar doen geweest. Zo at zij erg slecht en hield zich afzijdig van de andere koeien.  Zij is dus wekenlang een probleemkoe geweest. Naast dat ik dat ontzettend sneu voor haar vind, kost dat ons natuurlijk ook tijd en geld.

Moeder is snel weer op de been.

 Dit jaar hebben we er goed voor gezorgd dat zij in de juiste conditie was toen zij moest kalven. Daarnaast zit ons voerbeleid beter in elkaar (al doende leert men!); melken we haar de eerste dagen niet helemaal uit (geen enkele koe meer) en heeft zij langer in de binnenstal gestaan. Het is nu drie dagen geleden dat ze is bevallen en tot nu toe gaat het goed met haar. Maar de komende week hou ik m’n hart nog vast!

Read more...

Kerst in Lapland

Koe Klara in de sneeuw

Read more...

Mats de veearts

Veearts Mats heeft de pinken Janna, Trijntje en Billie op drachtigheid gecontroleerd. Ook heeft hij  nog een keer bij de koeien Maya en Troela gevoeld. Onze leenstier heeft bij Janna en Trijntje raakgeschoten, maar bij Billie had hij geen kans. Hoe hij ook probeerde, zij had geen zin om stil te blijven staan. Volgens mij vond ze het maar een vervelend joch. Uiteindelijk is de inseminatrix met een rietje sperma er aan te pas gekomen. Alle dames nu zijn drachtig, maar bij Maya en Billie staat nog een klein vraagteken. Over een maand worden deze twee opnieuw  gecontroleerd.

.

 

Het is altijd een happening als Mats er is. Gelukkig komt hij niet vaak. Zijn laatste bezoek was acht maanden geleden toen Rosa met kalfsverlamming in de stal lag. Mats praat en werkt. En hij praat enorm veel. Aan één vraag van mij heeft hij voldoende om een avondvullend programma voor de radio te verzorgen.

’s Morgens tussen half negen en half tien is hij telefonisch bereikbaar voor het maken van een afspraak. Soms krijg je zijn antwoordapparaat:

´´Hej, Mats hier. Vandaag ben ik niet in Jokkmokk, maar in Harads. In het slachthuis welteverstaan, waar ik de rendieren van de Lappen inspecteer. Ik ben hier waarschijnlijk de hele dag zoet mee. De lunch bestaat  vandaag uit gedroogd rendiervlees. Het ziet ernaar uit dat ik volgende week dinsdag opnieuw in het slachthuis van Harards ben, maar zeker weten doe ik dat nog niet.  Dit laat ik tzt wel even  weten. Mocht je dier een probleem hebben dat tot morgen kan wachten; laat dat dan tot morgen wachten. Bij noodgevallen ben ik mobiel bereikbaar. En een ziek konijn maak ik niet beter, die slacht je; het is immers bijna kerst! Hejdå!!''

 Het fijne aan Mats is, is dat als de nood aan de man is, hij binnen no time in de stal staat.

Read more...