Mogelijk gemaakt door Blogger.

Post uit Nederland

donderdag 23 februari 2012

Vanmorgen liep ik met afhaalbewijs en paspoort naar de kleine supermarkt in Porjus. Mijn moeder had een pakket naar mij gestuurd. Nu krijg ik regelmatig een grote dikke envelop met Libelles en stroopwafels van haar, maar deze keer was het een bijzonder pakket. Ze had namelijk, al máánden geleden, iets voor mijn huisje gekocht dat ik aan het bouwen was. Mijn huisje ben ik kwijt, dus besloot ze het pakket naar mijn nieuwe stekkie in Porjus te sturen. Mam, wat ontzettend leuk krukje!! Helemaal wat ik leuk vind!

Nu zit ik achter m'n laptop, aan de keukentafel te genieten van een grote mok koffie en stroopwafels van de Albert Heijn. Zometeen begin ik aan de paaseitjes. Lekker hoor!
Het is voor de meeste ouders niet makkelijk als hun kind in het buitenland woont. Zeker als je kind veel kwijt raakt: partner, huis, baan. Dan wil je er als ouder gewoon zijn. Maar mam, maak je niet te veel zorgen. Ik ben uit hetzelfde hout gesneden jij. En ik vind het fijn dat jij mijn moeder bent!

Read more...

Zon en thee

zondag 12 februari 2012

Vanmorgen werd ik wakker met een stralend zonnetje. Een perfecte dag om er op uit te gaan. Maar eerst moest ik nog zwoegen op de loopband. De helling wordt steiler, het tempo hoger en ik heb drie minuten met gasflessen op m'n rug gelopen. Drie extra minuten welteverstaan. Met nog een bloedsmaak in mijn mond ging ik naar huis: Eten, omkleden, rugzak inpakken. Een uur later stond ik op m'n toerskies. Wat een mooie dag!

In de zon met een kopje thee ergens tussen Porjus en Jokkmokk
Morgen neem ik het stokje over van Hanz; hij gaat een week op vakantie. Een nieuwe week vol koeien en kaas.

Read more...

Koeien, kaas en Lapland

vrijdag 10 februari 2012

Sinds een aantal weken wonen Hanz en ik niet meer samen; we werken nog wel samen. Mijn 'boerin in Lapland' blog blijft bestaan, maar aangezien mijn leven is veranderd, schrijf ik naast koeien en kaas ook over het leven in Lapland. Mijn leven in Lapland.

Nu woon ik nóg een stukje noordelijker, in Porjus welteverstaan. Hoe beland je in Porjus? Nederlandse vrienden, bij wie ik een week heb gelogeerd om de boel weer op een rijtje te krijgen, hadden zelf een tijdje in Porjus gewoond. Zij zijn nog steeds erg enthousiast over dit dorp en kennen een aantal Nederlanders die hier wonen. Op een dinsdagmiddag ben ik in m'n auto gestapt en naar Porjus gereden. Daar ging ik opzoek naar Wim. Porjus is klein, dus Wim had ik zo gevonden. Woonruimte ook: Wim had kort geleden een huis gekocht, met een appartement op de bovenverdieping. Daar woon ik nu. Van hieruit kan ik in alle rust gaan rondkijken naar een klein huisje ergens in het bos. Misschien ga ik zelf wel weer bouwen, wie weet!

Porjus heeft een te kort aan brandweermannen, en vrouwen. Om een lang verhaal kort te maken: Ik train nu om door de toelatingstest voor de opleiding te komen die over een maand begint. Toby, een Engelsman, is mijn coach. Nu ben ik elke dag in de brandweerkazerne te vinden, op de loopband. De test bestaat uit 9 minuten bergopwaarts lopen in een tempo van 5.6 km per uur, waarbij mijn hartslag onder de 186 slagen per minuut moet blijven. Dit is goed te doen in een t-shirt en loopschoenen. Er is echter een hele grote MAAR! Je moet de test namelijk afleggen met je volledige uitrusting aan en om. Dit houdt in dat ik 24 kilo moet meetorsen. Voor diegenen die mij niet kennen: ik ben 1.56 m lang en weeg momenteel 42 kilo. De gasflessen wegen bij wijze van spreken meer dan ik. Ik heb nog drie weken om te trainen. Reken maar dat ik ga knokken!




Gisteren na de training zijn Toby en ik op de sneeuwscooter gestapt. Hij heeft mij een aantal nieuwe sporen laten zien waar ik kan langlaufen en toerskiën. De thermometer wees vandaag -10 aan. Een heerlijke temperatuur voor een skitochtje. 
Ik heb genoten!



Porjus is ook mooi!


Read more...

De wintermarkt: Wat was het koud!

donderdag 9 februari 2012

De Jokkmokk Wintermarkt van 2012 is weer voorbij. Voor veel mensen een onvergetelijke ervaring. En deze editie wordt volgens mij door niemand meer vergeten: Wat was het koud! De temperatuur daalde tot onder de -40.
Voor Jokkmokkers is dit erg koud; voor de meeste toeristen was dit bizar koud. Ik kreeg van verschillende mensen te horen dat zij nog meer respect hebben gekregen voor het harde leven in Lapland. Deze doordringende kou is een enorme aanslag op zowel lichaam als geest. Het leven staat stil: Vrijwel niets werkt meer; materiaal vriest vast óf kapot; alles wat je aanraakt breekt en daarnaast loop je snel bevriezingen op aan gezicht, vingers en tenen.

Vild Hasse: En begrip in Lapland
In oude stijl op de markt











 De markt ging uiteraard door, maar een aantal standhouders hield het na een paar uur voor gezien. Niet iedereen had de luxe afgelost te worden en ergens naar binnen te kunnen kruipen om zich op te warmen. Wij hadden het dit jaar erg luxe: Wij stonden namelijk binnen in Kaitumgården met onze kaasstand, samen met zo'n 15 andere producenten van lokaal geproduceerde etenswaren. De kou dreef de marktbezoekers naar binnen; wij hebben dus veel kaas verkocht!

+25 binnen

-40 buiten






 Het was zelfs zo warm binnen, dat Anna-Karin (mijn buurvrouw) op blote voeten haar Mandelpotatis chips aan de man bracht.
Aan het werk op de markt.
Handgebreide sokken en wanten





Op de camping en de boerderij was het chaos. Gasten kregen hun auto's niet meer aan de praat of konden niet vertrekken omdat de handrem was vastgevroren. Hans en Annemiek, vrienden uit Nederland, hebben helemaal pech gehad. Een ´raar maar ozo waar` verhaal waar ik de volgende keer over schrijf. Zij hebben helaas kennis gemaakt met de Zweedse service, of beter gezegd, het ontbreken daarvan. En een Duitse motorbende...

Ondanks dat de tractor de hele nacht aan de motorverwarming had gestaan, wilde hij niet starten. Na een tijd in de weer te zijn geweest met een extra elektrische coupéverwarming en een hete luchtpistool kreeg Hanz 'em uiteindelijk aan de praat. Drie uur later dan gepland konden we de melk van de melkruimte naar de kaasmakerij brengen. Ik was inmiddels naar de markt vertrokken. 
De volgende dag, toen Hanz en ik op de markt waren, viel de stroom in de stal uit. Onze nieuwe kracht Emil had helaas niet door dat het belangrijk was dat dit snel op te lossen, aangezien de warmtekabels die langs de water- en afvoerleidingen lopen, ook uitvallen. Toen hij ons belde waren de leidingen al bevroren. Snel reed ik naar huis om Emil te helpen met de koeien emmers water te geven en een grote kachel op de leiding te zetten om de boel op te warmen. Hanz had al snel zijn laatste stukje kaas op de markt verkocht dus hij stond een kwartier later ook in de stal. Die avond ben ik direct na het melken van de koeien in bed gerold. Moe. 

'Logeerhondje' Betty vond het ook erg koud. Als ze naar buiten moest om een plasje te doen, draaide ze al om voordat ze goed en wel de deur uit was. Stond ze éénmaal buiten, gaf ze eerst een tapdance show weg voordat ze uiteindelijk haar plasje deed!
Tapdance Betty



Read more...

About This Blog

  © Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP