De postbode komt niet in het dorp waar ik woon, te ver weg en te weinig huizen. Alle dorpsbewoners hebben een postbus in Jokkmokk, waar hun post wordt bezorgd. Ik vergeet soms dat ik een postbus heb, dus vanmorgen was het de hoogste tijd om mijn overvolle bus leeg te halen. Tussen alle reclamefolders en rekeningen vond ik een berichtje van de post dat er een pakketje voor mij is gekomen. Met het afhaalbewijs ging ik snel naar de supermarkt, het ´postkantoor´ in Jokkmokk, om het pakketje op te halen. Het was van Sinterklaas! Oftewel; mijn moeder.
 |
| Jussi vindt zijn dekentje veel interessanter. |
Veel lekkers, leuke spullen voor in m'n huis en natuurlijk een stapel Libelles. Dank u Sinterklaasje!
Voordat ik vanmorgen mijn postbus leeghaalde, had ik er al een aantal uur ´werk´opzitten. Na over een grote kop koffie te hebben bijgekletst, reed ik samen met
fotografe Therese naar Stina van
Jokkmokkguiderna om de eerste foto's te maken voor het project
Vrouwen van de poolcirkel waar wij aan werken. Hierover vertel ik over een maand meer.
Het maakt niet uit waar ter wereld je bent, het gesprek tussen twee vrouwen die elkaar niet kennen gaat al snel over: Schoenen. Juist ja. In winters Lapland echter naast design ook over ´hoe warm ze zijn´.
 |
| Stina bewondert Thereses moderne warme schoenen. |
 |
| Therese aan het werk. |
Opweg naar huis zag ik een typisch Zweeds winterplaatje: Rendieren in de sneeuw. Over het winterseizoen logeren rendieren van de
Samenfamilie Länta bij mijn buurman. Zij halen een aantal rendieren uit hun kudde om hen tam te maken. Deze tamme rendieren gebruiken zij tijdens evenementen en voor toeristische doeleinden. Helena Länta heeft gevraagd of ik zin heb om mee te helpen met het temmen van hun rendieren. Een koe aan een touw of een rendier; één pot nat!
 |
| Rendieren in de tuin van m'n buurman. |
