Mogelijk gemaakt door Blogger.

'K vrees de sneeuw niet; 'k heb een Stiga sneeuwfrees

zondag 9 december 2012

Het was een rib uit m'n lijf, maar ik ben ontzettend blij met mijn sneeuwfrees. Aan het begin van het winterseizoen had ik nog in m'n hoofd om de hele winter met de hand sneeuw te schuiven. Nadat echter het eerste dikke pak sneeuw was gevallen en ik bezweet met zware armen en zere rug buiten met de sneeuwschep stond te ploeteren, was het besluit snel genomen. Sinds een aantal weken staat er een mooie Stiga sneeuwfrees ik de schuur.

De Stiga spuit de sneeuw 10 meter weg.
Het is nog een hele kunst om met de zelfontspanner foto's te maken van sneeuwruimen. Zeker als je ook nog een hond als Jussi hebt. Zodra ik mijn camera had ingesteld en op de opnameknop had gedrukt, rende ik zo snel mogelijk naar m'n sneeuwfrees om deze sneeuw te laten spuiten. Met name het 'rengedeelte' vond Jussi ontzettend leuk. Op alle foto's stond een blije Jussi in beeld, precies voor de sneeuwfrees. Vervolgens moest Jussi 'blijven'; hij mocht dus niet meer meerennen. Maar hij zette nog steeds een aantal passen, genoeg om in beeld te komen. Uiteindelijk heb ik hem in huis gezet, totdat de fotosessie klaar was.
Jussi in beeld.

Read more...

Sinterklaas en fotoshoot

donderdag 6 december 2012

De postbode komt niet in het dorp waar ik woon, te ver weg en te weinig huizen. Alle dorpsbewoners hebben een postbus in Jokkmokk, waar hun post wordt bezorgd. Ik vergeet soms dat ik een postbus heb, dus vanmorgen was het de hoogste tijd om mijn overvolle bus leeg te halen. Tussen alle reclamefolders en rekeningen vond ik een berichtje van de post dat er een pakketje voor mij is gekomen. Met het afhaalbewijs ging ik snel naar de supermarkt, het ´postkantoor´ in Jokkmokk, om het pakketje op te halen. Het was van Sinterklaas! Oftewel; mijn moeder.

Jussi vindt zijn dekentje veel interessanter.
 Veel lekkers, leuke spullen voor in m'n huis en natuurlijk een stapel Libelles. Dank u Sinterklaasje!

Voordat ik vanmorgen mijn postbus leeghaalde, had ik er al een aantal uur ´werk´opzitten. Na over een grote kop koffie te hebben bijgekletst, reed ik samen met fotografe Therese naar Stina van Jokkmokkguiderna om de eerste foto's te maken voor het project Vrouwen van de poolcirkel waar wij aan werken. Hierover vertel ik over een maand meer.
Het maakt niet uit waar ter wereld je bent, het gesprek tussen twee vrouwen die elkaar niet kennen gaat al snel over: Schoenen. Juist ja. In winters Lapland echter naast design ook over ´hoe warm ze zijn´.
Stina bewondert Thereses moderne warme schoenen.

Therese aan het werk.
Opweg naar huis zag ik een typisch Zweeds winterplaatje: Rendieren in de sneeuw. Over het winterseizoen logeren rendieren van de Samenfamilie Länta bij mijn buurman. Zij halen een aantal rendieren uit hun kudde om hen tam te maken. Deze tamme rendieren gebruiken zij tijdens evenementen en voor toeristische doeleinden. Helena Länta heeft gevraagd of ik zin heb om mee te helpen met het temmen van hun rendieren. Een koe aan een touw of een rendier; één pot nat!
Rendieren in de tuin van m'n buurman.

Read more...

Doodgeboren kalfjes

woensdag 21 november 2012


Vaars Samba beviel begin november van een koekalf. De bevalling verliep keurig volgens het boekje, maar toch werd het kalf doodgeboren. Een aantal maanden daarvoor beviel vaars Billie eveneens van een dood kalf. Zij had echter een zware bevalling. Hoe komt het dat twee vaarzen bevallen van een dood kalf?
Billie beviel van een dood stierkalfje. Foto: Inge

Na een googlerondje op internet, een telefoontje naar koeienboer Robert en een avond lezen in mijn koeienboeken ben ik tot het volgende gekomen:

Bij vaarzen sterft ongeveer 10% van de kalveren kort voor, tijdens of binnen 24 uur na de geboorte. Een belangrijke oorzaak daarvoor is een zware verlossing, waardoor het kalf zuurstofgebrek krijgt of trauma oploopt, zoals bij Billie het geval kan zijn geweest. Echter, soms komen kalveren bij vaarzen dood ter wereld terwijl de verlossing ogenschijnlijk normaal verliep, zoals bij Samba.
Er is geen eenduidige oorzaak bekend van een verhoogd percentage doodgeboren kalveren bij vaarzen. Veel is nog onbekend. In de literatuur en vanuit de praktijk worden meerdere mogelijke oorzaken genoemd, zoals infecties, mineralentekorten, vervetting en overmatige stress. Ik zal niet in details treden. Eén van de mogelijkheden om achter de oorzaak te komen is bij drachtige pinken bloed en urine te laten onderzoeken.
Samba.

Read more...

Stockholm, beren en ski´s

woensdag 7 november 2012


Stockholm was leuk en gezellig, maar ik heb helaas niet alle kaas verkocht die ik had meegenomen. Alle bedrijven hebben deze editie aanzienlijk minder omzet gemaakt. Dit is te wijten aan gebrekkige reclame. Ieder jaar verschijnt in de krant een bijlage over de Jokkmokkdagen. Dit jaar echter niet en dat hebben we gemerkt. Het bezoekersaantal was gehalveerd ten opzichte van voorgaande jaren. De afdeling Cultuur van de gemeente Huddinge draagt elk jaar financieel bij aan promotie van de Jokkmokkdagen. Het overige deel betaalt de gemeente Jokkmokk. Door veranderingen in het gemeentelijk bestuur van Huddinge was er dit jaar van een financiele bijdrage nauwelijks sprake. De gemeente Jokkmokk zag helaas niet het belang in van het maken van reclame voor de markt, dus gebeurde er niets. Tevens werd verzaakt naar de betrokken bedrijven toe te communiceren dat er vrijwel geen reclame zou worden gemaakt. Als wij dit hadden geweten, hadden we nog de mogelijkheid gehad om samen een budget voor marketing te genereren. Ik vind het begrijpelijk dat er op het budget wordt bezuinigd. Maar ik vind het zeer kwalijk dat wij hierover niet zijn geïnformeerd. 
Op de markt in Stockholm.
 Het is pas november maar de wintermarktkoorts heerst al in volle hevigheid. De Jokkmokk wintermarkt is het grootste winterevent boven de poolcirkel en vindt ieder jaar het eerste weekend van februari plaats. Sinds maanden zijn de huisjes op de camping volgeboekt. Vrienden uit Nederland belden afgelopen week om hun slaapplekje in Hanz’s huis veilig te stellen en zelfs Inge (onze ’zomerreceptioniste’) heeft laten weten zin te hebben in een koude wintermarktweek. Eén week per jaar staat Jokkmokk op z’n kop!

Dat een ongeluk in een klein hoekje zit heb ik onlangs aan den lijve ondervonden. Ik liep met Jussi langs het meer tegenover mijn huis, toen ik schuin aan de overkant twee beren dacht te zien. In mijn haast om dichterbij te komen liep ik te ver het ijs op en zakte er tot mijn middel doorheen. Koud!! Zo snel mogelijk klauterde ik eruit en rende naar huis om mij voor de kachel uit te kleden en op te warmen. Domme actie.

Onbezonnenheid is eigenlijk niets voor mij. Risico’s neem ik zo nu en dan wel. Vanmorgen had ik ontzettend zin om met Jussi te skiën. Met de bosski´s ben ik er al opuit geweest, maar deze keer wilde ik  samen met Jussi skatelanglaufen. Bij gebrek aan sneeuwscootertrails, besloot ik over de weg door het dorp te gaan. Deze lag er goed bij; mooi glad, dus snel. Toen we klaar voor vertrek waren ging Jussi er als een speer vandoor. In volle vaart passeerden we na 400 meter het huis van m’n buurman, een enorme zeurpiet. Na 2 kilometer kwamen we bij de grote weg uit, daar draaiden we om en begonnen aan de terugweg. Bij m’n buurman aangekomen stond hij buiten: ”Fan (verdomme), wat doe je! Dit is een openbare weg en jullie gaan veel te hard, levensgevaarlijk!!” Ik lachte vriendelijk en verzekerde hem dat we de maximaal toegestane snelheid van 50 km. p/u niet zouden overschrijden.  Ta det lugnt, oftewel, maak je niet druk.

Read more...

Winter!

zaterdag 20 oktober 2012


Drie dagen geleden heb ik winterbanden onder m’n auto gedaan. Aangezien ik op het koudste plekje van Zweden woon, heb ik voor de zekerheid Hanz gebeld om te checken of ook Jokkmokk in winterse sferen verkeert. Het zou namelijk lullig zijn als ik met spikebanden in Jokkmokk kom aanrijden terwijl het gewoon regent. Daar sneeuwde het echter ook en volgens de berichten zet de winter nu echt in. Tijd dus voor winterbanden. 


Gisteren heb ik m’n auto verder klaargemaakt voor de winter: kabel voor de motorverwarming, coupéverwarming, ijskrabber, sneeuwschep, koelvloeistof (tot -60) etc. bijgevuld. Voor mezelf, mocht ik bij -40 op een afgelegen plek stil komen te staan: oude donzen slaapzak, lucifers, kaars, mes en een thermos met hete thee (heb ik uiteraard nog niet klaargemaakt).  Kom maar op met die koude poolwinter!

De locale beurs, Matmässan, in de ICA supermarkt was een enorm succes. Ruim 2500 mensen, de helft van het aantal inwoners in Jokkmokk, kwamen die avond een hapje proeven. Er werd niet alleen volop geproefd, maar ook volop gekocht. De supermarkt heeft die dag een mooie omzet gedraaid.
Aan het werk tijdens de locale beurs.
Toen de grootste drukte voorbij was, had ik zelf tijd om bij de buren te proeven. Linn en haar moeder Greta hebben samen het mooie bedrijf Viddernas hus. Zij bereiden Samische gerechten voor speciale gelegenheden, geven cursussen en workshops. Daarnaast hebben zij vorig jaar in Jokkmokk centrum een zeer knus en tevens stijlvol koffiehuis geopend: CafeDeli. En niet te vergeten; Greta is Samisch ambassadeur van de Zweedse eetcultuur. Moeder en dochter vormen een waar topteam.
Linn, van Viddernas Hus.
Volgende week vertrek ik naar Stockholm om daar vier dagen op de markt te staan tijdens de Jokkmokkdagen in Huddinge (een deel van Stockholm). De afgelopen dagen heb ik vele uren met Hanz in de kaasmakerij gestaan om kazen schoon te boenen, op te snijden, in te pakken en van etiketten te voorzien. 300 Kilo kaas gaat mee: 280 kilo opgesneden en 4 hele kazen. Stockholm, here I come!
Hanz snijdt de kaas.
Ik weeg en plak etiketten.

Kaasnummers en het gewicht van iedere kaas.



Klaar om naar Stockholm te gaan.

Read more...

Huisje in het bos

woensdag 10 oktober 2012

Mijn huisje op een zomerse dag.
Het is koud en het regent, al de hele dag. Al een paar dagen. Uitstekend weer om binnen bij de open haard eindelijk weer iets voor mijn blog te schrijven.  De reden dat ik niets van mij heb laten horen, is dat mijn tijd en energie werden opgeslokt door het werk aan het huisje dat ik afgelopen lente heb gekocht. Het is goed gebouwd maar slecht onderhouden. Van binnen heb ik vrijwel alles veranderd. De keuken is inmiddels de slaapkamer en de kleine woonkamer is nu een kleine woonkeuken. Ontzettend leuk om aan m’n eigen huis te werken, maar tegelijk ook zwaar. Afgelopen zomer heb ik of gewerkt of geklust. Nu ben ik zover op orde dat de winter mag komen. Ik moet nog het één en ander aftimmeren en schilderen; echter geen grote dingen meer.
De oude keuken en woonkamer.

De keuken heb ik uitgebroken en verplaats naar de kleine woonkamer.

Ik heb hele huis met hout betimmerd.


De keuken, halverwege de verbouwing.


Dit gedeelte van de oude keuken ziet er nu....
....zo uit. Een deel van de slaapkamer.

























Ik heb ruim 200 foto’s van de verbouwing. Daar zal ik jullie niet mee vermoeien, maar over een aantal weken krijgen jullie een update van hoe het er dan uitziet.

De zomer is duidelijk voorbij. Een maand geleden is Inge vertrokken en het is weer rustig op de camping. Wat campinggasten betreft viel de zomer tegen. Niet alleen bij ons, maar ook op andere campings in Lapland.
Met de koeien en kaas gaat het goed. De kaasmakerij is uitgebreid met een nieuwe koelcel. Vrijwel alle koeien hebben hun kalf gekregen. Vaars Billie beviel helaas van een dood kalf, een stiertje. Gelukkig ging en gaat het met haar wel goed. 
Svalka met stiertje Sam.
 In november bevalt Samba van haar eerste kalf, daar kijk ik erg naar uit. Toen zij de leeftijd had bereikt om te worden geïnsemieerd vonden we haar nog erg klein. Volgens dierenarts Mats was ze prima volgroeid, maar zoals hij het zo mooi zei: ”Samba is net een Lap: korte benen.”
Koe Antje sluit opnieuw de rij in december. Dit wordt echt haar laatste kalf (zeiden we vorig jaar ook). Nog één keer kans op een klein Antje.

Hanz is momenteel in Stockholm op een beurs om Skabram kaas te presenteren. Donderdagavond sta ik in de Ica supermarkt op een locale beurs kaas en yoghurt te presenteren. Ach ja, verschil moet er zijn. Eind oktober ben ik een week in Stockholm om kaas te verkopen tijdens de Jokkmokkdagen in Stockholm. Mijn beurt komt dus nog!
 

Read more...

Yoghurt van Jokkmokk

maandag 6 augustus 2012

Tijdens het zomerseizoen maken we ook yoghurt, die we in de receptie op de camping verkopen. De chef van de plaatselijke supermarkt, Ica, bestelde een aantal bakjes om te kijken of mensen geïnteresseerd zijn. De yoghurt bleek vanaf dag één een enorme hit! Op Facebook wordt onze yoghurt geloofd en geprijsd. Nu leveren we een aantal keer per week een lading yoghurtbakjes aan de Ica, die vervolgens binnen no time zijn uitverkocht. Yoghurt van Jokkmokk: Mmmmmmm!

Yoghurt van Jokkmokk.

Read more...

De oogst is binnen!

zondag 22 juli 2012


Ik zit nu al een tijd naar mijn beeldscherm te staren. Niet omdat ik niet weet wat ik wil schrijven, maar omdat ik niet weet hoe het in het Nederlands heet. Ik ben mijn boerenleven in Lapland begonnen; veel termen met betrekking tot het boerenbedrijf ken ik dus alleen in het Zweeds. Wat is bijvoorbeeld självlastarvagn in het Nederlands?! Op de onderstaande foto kom ik met zo'n wagen achter de tractor de camping oprijden. We hebben afgelopen week namelijk geoogst!
Met een volle självlasartvagn kom ik de camping opgereden. Foto: Inge.
De oogstperiode betekent lange dagen op de tractor. Aangezien deze periode midden in het toeristisch hoogseizoen valt, is het extra druk voor ons. Dit jaar hadden we het erg luxe. Superreceptioniste Inge nam al het campingwerk op zich. Daarnaast wonen en helpen Bertus en Yvonne al vanaf begin juni op de camping en boerderij. Yvonne zorgde tijdens de oogstdagen dat er eten op tafel stond. Ook hielp zij mee in de kaasmakerij. Bertus stond te dirigeren tijdens het lossen van de opraapwagen (Hanz wist het Nederlandse woord wel).
Yvonne in de kaasmakerij.



Bertus helpt bij het lossen.

Wat een groot verschil was ten opzichte van de voorgaande jaren, was dat we nu met twee tractoren konden rijden. Sinds een aantal maanden staat er een mooie John Deere op het terrein. Èn maaien èn ophalen met één tractor was ook gekkenwerk en duurde veel te lang. Maar goed, als je maar één tractor hebt en geen boeren als buur, heb je geen keus. Nu maaide Hanz met de John Deere en ik zat op de tractor met de opraapwagen. Tevens gebruikten we de John Deere op het kuilgras aan te rijden.


Hanz rijdt het gras aan met de John Deere.
Hoog op de berg.

 De weilanden waar we oogsten liggen in een straal van 15 km. om Skabram. Zeker met de opraapwagen betekent dit dat ik meer tijd kwijt ben met heen en weer rijden dan met het oprapen van het gras. Voor twee gebieden moeten we een aantal kilometer over de E45 rijden, de binnenlandse 'snelweg'. Dit is een tweebaansweg waar 100 km/pu mag worden gereden, maar waar gelukkig weinig verkeer te vinden is. Toch houd ik ieder jaar weer m'n hart vast vanwege de soms bijna onmogelijk inhaalmanoeuvres van automobilisten. Jongens, doe toch niet zo eng! Wat ook een beetje eng is, is de vrij stijle weg naar het dorpje Haraudden. Met een volle wagen trekt de Valtra het op het naadje in z'n één in de hoge versnelling.

Aan het werk ik Harudden.

De camera gaat overal mee naar toe.


Lossen in Skabram.

Ook boerinnen kunnen achteruitrijden.

Bertus dirigeert mij de kuil op.




Na drie dagen hard werken hadden we de klus geklaard. Zeil erover, banden erop; tijd voor koffie en kaneelbullar!
Inge bakt graag kaneelbullar; wij eten graag kaneelbullar!!
                               En daarna met Jussi op de bank kruipen!


Read more...

About This Blog

  © Blogger templates Newspaper by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP