Langzaam is de winter in aantocht. Een aantal dagen geleden viel de eerste sneeuw in Jokkmokk, maar het winterweer zet nog niet door. Aan de ene kant geeft de komst van de winter rust; het buitenwerk houdt voor een groot gedeelte op. Maar aan de andere kant hebben we het gevoel dat we moeten opschieten, want zoals elk jaar willen we nog een aantal dingen op orde hebben voordat de wereld onder een dik pak sneeuw verdwijnt.
Onze kat Lucifer laat zich niet binnenhouden door sneeuw en vrieskou. Alleen de verhouding van aantal uren buiten en aantal uren op bed liggen verandert aanzienlijk.
 |
| Lucifer onderweg |
|
Sinds Hanz terug is uit Nederland probeer ik één vrije dag per week in te plannen. Mijn vrije dag is dinsdag en die van Hanz maandag of woensdag. Tot nu toe, we zijn pas twee weken onderweg, lukt het inderdaad om deze dag niet aan het werk te zijn. Aangezien ik het na een aantal uur lezen, film kijken en internetten wel heb gehad, trek ik er met Jussie en camera op uit. Afgelopen dinsdag hebben we een tocht door het Talvatis reservaat gemaakt. Jussie liet zijn jachtinstinct de vrije loop en kwam al kauwend met een
lemming (knaagdiertje) te voorschijn. Op de foto die ik heb gemaakt kijkt hij een beetje beteuterd; hij dacht waarschijnlijk dat hij hem moest afgeven toen ik hem voor mijn camera riep.
 |
| Natuurreservaat Talvatis in Jokkmokk |
 |
| Jussie doet zich te goed aan een lemming |
Hier
in Scandinavië vragen mensen zich al eeuwenlang af waarom hun land soms overspoeld
wordt met deze diertjes, terwijl er in andere jaren geen lemming te bekennen
is. Afhankelijk van de soort kan een lemmingpopulatie in een paar jaar tijd
explosief groeien tot wel duizend keer zijn oorspronkelijke grootte. Nu bestaat
een verhaal over lemmingen dat zodra hun leefgebied overbevolkt raakt zij collectief
zelfmoord plegen. Volgens de mythe storten hele hordes lemmingen vanaf een klif
te pletter en verdrinken ze in zee.
Waarschijnlijk
is filmmaker Walt Disney verantwoordelijk voor het hardnekkige gerucht dat
lemmingen collectief zelfmoord plegen. In 1958 bracht hij een documentaire uit
over dieren in de noordelijke natuurgebieden, genaamd White Wilderness. Hierin
is duidelijk te zien hoe een groep lemmingen van een klif valt, in de oceaan
terecht komt, uitgeput raakt en uiteindelijk verdrinkt. Dit was echter allemaal
in scène gezet. Ze lieten de beestjes namelijk op een grote draaischijf lopen,
bedekt met sneeuw. Vanuit verschillende cameraposities gefilmd leek het alsof
een hele menigte lemmingen aan een uittocht begonnen was en vervolgens van een
klif sprongen. Knap gefilmd, maar niet de werkelijkheid.
